غیاث‌الدین ابوالمظفر عبدالکریم بن احمد آل طاووسآلِ طاووس، خاندانی از شیعیان امامی و سادات علوی دارای پایگاه علمی و سیاسی قرن هفتم در عراق بودند. یکی از شخصیت‌های این خاندان، غیاث‌الدین ابوالمظفر عبدالکریم بن احمد است. ۱ - معرفی اجمالیغیاثالدین ابوالمظفر عبدالکریم بن احمد (۶۴۸-۴۹۳ق/۱۲۵۰-۱۲۹۴م)، فقیه، ادیب و نسب‌شناس. وی در کربلا زاده شد و در حلّه رشد و کمال یافت و در بغداد درس خواند. ۲ - اساتیدادبیات را نزد حسین بدر ادیب، از عالمان عامّه، آموخت. [۱]
نامۀ دانشوران، ج۱، ص۱۸۳.
استادان او در سطوح عالی عبارت بودند از پدر، عمویش رضی‌الدین علی بن موسی، خواجه نصیرالدین طوسی و محقق حلی (جعفر بن حسن، ۶۷۶ق/۱۲۷۷م). وی از آنان اجازه روایت یافت. ۳ - شاگردانشاگردان بسیاری نیز در حوزۀ درس او شرکت می‌کردند که برخی از آنان به مراتب بلند علمی و فقهی دست یافتند، از آن میان می‌توان از ابوالبرکات شیخ عبدالرحمن بن احمد حربی حنبلی و عبدالصمد بن احمد بن ابی الجیش، دو تن از عالمان اهل سنت، نام برد که از او به کسب اجازۀ روایت نیز نایل آمدند. ۴ - ویژگیهاگفتهاند که او در ۱۱ سالگی حافظ قرآن بود. وی در ادب دستی توانا داشت و به استواری شعر می‌سرود و به شیوایی می‌نوشت. چنانکه از کتاب فرحة الغری او بر می‌آید، در ۶۸۰ق/۱۲۸۱م به قصد زیارت امام علی بن موسی‌الرّضا (علیه‌السلام) به خراسان سفر کرده است. او در روزگار خود مقام نقابت علویان را نیز یافت. ۵ - آثارمشهورترین آن‌ها فرحة الغری بصرحة الغریه است که در تعیین محل دفن امام علی (علیه‌السلام) است و در( ۱۳۱۱ق/۱۸۹۳م ) در تهران و(۱۳۶۸ق/۱۹۴۹م) در نجف چاپ شده است. نسخه‌هایی خطی از آن در کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران و آستان قدس موجود است. وی حاشیه‌ای نیز بر دعای سمات نوشته که نسخۀ خطی آن در کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران موجود است. سیدعبدالکریم در کاظمین درگذشت، اما محل دفن او معلوم نیست. فرزند او رضی‌الدین ابوالقاسم علی (د ۷۴۱ق/۱۳۴۰م) نیز از محدثان به‌شمار آمده است. وی از پدر خود و از خواجه نصیرالدین طوسی روایت کرده است. شهید اول (محمد بن مکی، ۷۳۴-۴۸۶ق/۱۳۳۴-۱۳۸۴م) با یک واسطه از او روایت کرده است. ۶ - منبعدانشنامه بزرگ اسلام، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل طاووس»، ج۲، ص۴۳۱. رده‌های این صفحه : شاگردان سید بن طاووس
|